Bij voorkeur vermijdt men iedere vorm van sleur, waarbij men er natuurlijk wel voor moet waken niet in de sleur van het voortdurend vermijden van sleur te geraken.
Zo zou ik mezelf bijvoorbeeld dagelijks naar een toetsenbord kunnen sleuren, om U via dit log schrijfsels te doen toekomen. Zit U daar op te wachten? Nee, natuurlijk niet. En ik? Nou, om die sleur zit ik in ieder geval zeker niet verlegen, maar als ik U was zag ik mij liever wel wat vaker schrijven. Dat wel. Doch ik ben U niet.
Het mijden van een toetsenbord getuigt anderzijds echter ook weer van een krampachtigheid die ik mijzelf niet wil toeschrijven. Waardoor U vandaag deze zinnen lezen kunt.
Nadenken over het concept sleur is eigenlijk vrij zinloos. Zoals wel meer dingen.
Zzzzsssnurk…!
Het nut van zinvol wordt doorgaans ernstig overschat, mijns inziens.
Het herhalen van een kunstje. De argeloze toeschouwer die dat anders ziet. Omdat zij graag haar verwachtingspatroon vervult.
Sleur biedt de mensheid houvast en zekerheid.
Jezelf door het leven heen sleuren. Maar dan anders…
ik zit wel degelijk te wachten tot u zich naar het toetsenbord sleurt, liefst dagelijks, maar wegens tijdsgebrek mag u ook wel eens een dagje overslaan, kwestie van de sleur sleurbaar te houden