Een straat vol fiets, een stad vol mens, en hij die erop neerkijkt vanaf zijn balkon, anoniemer dan ooit. Het lijken wel bouwsteentjes, al die kwebbelende figuurtjes op afstand, denkt hij in een van vervreemding vervuld moment, bouwsteentjes waarmee ik mijn leven vorm kan geven, precies zoals het mij schikt. Maar zo gemakkelijk is het niet om een nieuw bestaan op te bouwen.
De bouwsteentjes zijn weerbarstig, hem wezensvreemd, en ook de stad zelf is de zijne niet. Toch voelt hij zich niet ongelukkig, meestal niet. Teruggeworpen op zichzelf heeft hij de tijd om te denken. Hij kan precies doen wat hij wil. Het zal allicht niet vanzelf gaan eer ik mijn draai gevonden heb, houdt hij zich voor, maar uiteindelijk kom ik er wel.
Dat hij er komt is zeker, sterker nog, hij is er al. Een mens is immers geen feniks die uit zijn as herrijzen kan. Geen vernieuwing, maar verandering hooguit. En dat kan niet zonder oude bouwsteentjes, niet zonder eigen huid en haar. Het is de illusie van de ongekende mogelijkheden, die hem verleidelijk omhelst. Maar het is niet erg, dromen mag.
Van balkon loopt hij naar keuken, schenkt een glas wijn in en begint met koken. Kruidige geuren vullen alras het vertrek, en het plezier dat hij in het bereiden schept, schept hij ook door de maaltijd. Meer dan een snufje. Met gevuld bord nestelt hij zich op het balkon, en kijkt opnieuw naar de mensen. Ongekend. Diep tevreden.
Het is goed. (Volgens mij hoor. Best goed.)
Heel mooi. Heel reeel. Maakt blij.
Hij voelt het weer. Hij vóelt. In hoofd en buik.
Dat besef.
Dromen moet.
Met een gevuld bord en een glas wijn binnen handbereik Diep Tevreden vanaf het balkon opnieuw naar de mensen zitten kijken lijkt mij een meer dan uitstekend begin.
Die bouwsteentjes schikken zich na verloop van tijd wel weer. Wellicht niet helemáál vanzelf, maar hé: Het Begin Is Er! en u weet wat ze zeggen van een Goed Begin…
Van hieraf lijkt een gezond vertrouwen in de Vruchten van de Loop der Dingen mij dan ook bijzonder op z’n plaats.
Heeft het immers ook niet véél langer dan een etmaal geduurd voordat Rome was gebouwd?
@cockie: Als U zegt dat het goed is, dan is het goed.
@Sas: Dank U :-)
@jnnk: Welk een fijne imperatief! Uiterst heilzaam voor de zichzelf zo af en toe aan banden leggende mens.
@O.: Vriend O. U verwarmt mijn hart! Er komt een dag, ooit, zo denk ik, dat wij gezamenlijk een niet-virtuele fles tot ons nemen. Of althans, de inhoud daarvan.
U, opgenomen in het moment en het moment, opgenomen in u. Mooi!
PS: Ruikt lekker.