De sombergrijze lucht huilt honderdduizend druppels als twee titaantjes door de Amsterdamse Waterleidingduinen struinen. Het deert hen niet. Een terloopse hand wist de regen uit beider gezicht. Met kleding zwaar van water blijft hun pas onverdroten ferm. Er wordt meer begrepen dan besproken, en mijn hemel: besproken wordt er veel. Doordat ze hun twijfels delen hebben ze, zo lijkt het dan toch even, méér vat op het leven dan het leven op hen.
Na een paar uur gaans is daar de zee, in haar weidse uitgestrektheid tóch omfloerst door donkerte. Ze dreigt en druppelnevelt. Op het strand, nog maar een laatste strookje land, hoopt één der mieren dit moment te kunnen grijpen: samen starend in de kille eenzaamheid. Zij aan zij. Vond hij er woorden voor, hij zou ze koesteren. De ander verwijdert zich even, na een kleine wijle, en pist een paaltje nat.
_mikzlog
Uiteindelijk een kwestie van piss and tell ;)
Ze heten natuurlijk niet voor niks Waterleidingduinen.
Een heel mooi miniatuurtje. Heel beeldend ook ; ik twijfel tussen een Adriaan Brouwer of een Edward Hopper, als U mij toestaat…
Hij is gewoon een zuigende aandachthoer die Mik. Aborteren en in het putje wegspoelen. Dat ruimt ekker op.
Kijk aan er wordt niet alleen tegen paaltjes aangepist.
Of wellicht lees ik het niet positief genoeg, immers wat U doet, doet U dan toch niet slecht want wanneer al een hoer dan is dat zuigen niet onverdienstelijk.
Persoonlijk vind ik het stukje dan wel weer mooi, ik val alleen een beetje over het laatste woordje, lijkt me toch niet helemaal correct (slakken zout enzo..).
> ik val alleen een beetje over het laatste woordje
Maar stilistisch/ritmisch gezien is het toch de beste keus.
Althans, ik neem aan dat u op het woordje ‘nat’ doelt, dat enigszins overbodig is (want wie kan er een paaltje droog pissen)?
Het alternatief is ‘de ander verwijdert zich en pist tegen een paaltje’, maar op de een of andere manier loopt dat niet lekker. De cadans van ‘pist een paaltje nat’ klinkt beter.
Het laatste woordje is naast de door Puck genoemde ook om een andere reden overbodig: het paaltje was immers al nat. De nietigheid van de mens ten opzichte van de Natuur (en de vergeefse poging van het titaantje om een spoor achter te laten) heb ik juist met de overbodigheid van voornoemd woord willen benadrukken.
(niet dat ik nou per se het laatste woord wil hebben, hoor)