Soms heb ik van die momenten dat ik denk dat ik het allemaal wel weet. Dat het eigenlijk wel best is zo. Ik doorzie het spel, laat me niet meer verrassen, en druk iedere originele gedachte bij voorbaat dood. Eindelijk voel ik me zeker.
Ze zijn kort, die momenten, maar soms heb ik ze. Meestal schijnt dan de zon. Het wachten is op de regen.
Daar heb ik een aantal jaren gewoond. In Dommelen.
U bent vermoedelijk geƫmigreerd toen de regen U teveel werd.
Te lang geen regen doet ook maar wantrouwen.
Dat effect heeft het op mij althans.
Het heeft geregend.
En nu?
Koudwatervrees…