Een architectonische misser is er de oorzaak van dat ik, vanuit het huis dat ik bewoon, bij de buurvrouw naar binnen kan kijken. Door het raam van haar badkamer, wel te verstaan. Vanzelfsprekend doe ik dat niet. En mocht ik al een blik werpen, dan vatte men dit op als een vorm van sociale controle.

Een gluurder zou ik mijzelf niet direct willen noemen, maar er zijn toch zaken die te denken geven. Zo is bijvoorbeeld de meest gebruikte zoekterm, waarmee men via google op dit log belandt, een woord beginnend met een v en eindigend op oyeur. Doelbewust schrijf ik het nu niet voluit, opdat ik niet nóg meer hits moet verwerken.

Vooralsnog ga ik ervan uit dat dit gegeven meer zegt over mijn bezoekers dan over mij. Zonder twijfel willen zij namelijk zelf koekeloeren. In dat opzicht is de zoekterm in feite wat ongelukkig gekozen, want naar gluurders gluurt men in het algemeen niet. Ik stel mij dan ook zo voor dat zij, na lezing van het gelijknamige stokoude stukje, teleurgesteld afdruipen.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik vermoedelijk niet zieker ben dan wie dan ook. De meer frequente bezoeker komt hier immers eveneens, ofschoon vaak tevergeefs, voor de sappige details. En waarom denkt U dat ik weblogs lees? Het is alles oyeurisme met een v ervoor. Overigens, voor de liefhebber, heeft ook mijn eigen badkamer inkijk. Maar daarvoor moet U natuurlijk bij de buren zijn.