Er is een subtiel verschil tussen luistergenot en het luisteren naar genot. Niet iedereen schaart het laatste immers onder het eerste. Zelf stoor ik mij eerlijk gezegd niet zo aan het geluid van de vriendin van mijn buurman.

Jarenlang stond het pand naast het mijne leeg, totdat het afgelopen zomer gevuld werd met een handvol appartementen. Eentje daarvan behoort hem die ik zojuist mijn buurman noemde toe. U begrijpt, akoestisch gezien is zijn slaapkamer een deel van mijn huis. En soms heeft hij bezoek.

’s Mans eigen gegrom is in mijn oren weliswaar een heel stuk minder charmant, maar het mag de pret niet drukken. Waar ik zo af en toe wel eens van sta te kijken is de kracht van de beelden die dit soort geluiden oproept. Het blijkt onmogelijk om dergelijk rumoer niet te visualiseren.

Zonder moeite kijk ik dwars door de muur heen, hetgeen fysisch gezien toch op z’n minst opmerkelijk genoemd mag worden. Bij wijze van experiment wilde ik het een en ander eens podcasten. Om te zien of U vanaf Uw plek ook door mijn muur kunt kijken. Of dat het misschien aan mij ligt.

Lang verhaal kort, juist toen ik klaar stond om de herrie op te nemen, werd het stil. En dat bleef het. Inmiddels alweer enige maanden. Het is net alsof mijn buurman het zaakje in de gaten heeft. Alsof hij ook door de muur kijkt. Maar ik geef geen kik.

Misschien is het wel uit met zijn vriendin.

Helaas, of gelukkig zo U wilt, kan ik U nu dus nog geen beeld via geluid versturen. Dat experiment stellen we maar even uit. Naar ik hoop zijn mijn woorden voor het moment beeldend genoeg.