De meisjes, nog steeds verhit, verstommen als ik ze met een ratelend rolkoffertje passeer. Zij komen net uit de kroeg, ik uit bed. Het is zondagochtend vier uur als mijn leven voor één seconde het hunne raakt. Ik kijk, maar zij kijken meer. Ik voel me zo licht als bevroren rook. Dan vervolg ik mijn weg over de kasseien. Vijf minuten later stokt het gerakketak, en open ik de achterklep van mijn auto. Ik slinger het koffertje naar binnen, mezelf erachteraan. “Daar gaan we”, hoor ik mij zeggen, vlak voordat ik de contactsleutel omdraai.

In de binnenstad heeft niemand zijn, of iedereen andermans auto voor de deur, vandaar mijn korte tocht door het nachtleven. Via een doolhof van eenrichtingsstraatjes rij ik het centrum uit, de dag in. De zon belooft straks op te komen, en ik geloof haar op haar woord, maar het blijft natuurlijk afwachten. Door de polder richting snelweg lijkt de belofte nog ver. Mijn koplampen prikken door de ochtendmist. Ik slinger door verlaten weideland.

“Ik kom wel even langs”, had ik hem gezegd, toen ik hoorde dat hij daar alleen zat. Het leek in eerste instantie een krankzinnig plan. Terwijl ik de lege snelweg oprij, lach ik. Om het plan, en om de uitvoering. En misschien ook wel uit een gevoel van euforie door het besef dat eigenlijk alles kán, een besef dat me weleens wil ontschieten de laatste tijd. Ik ben moe en klaarwakker. De wereld komt anders binnen als je maar een paar uur hebt geslapen, en daar wil ik niks van missen. Wordt het al lichter? Bijna.

Na een half uur stilte wil ik geluid. Voor de gelegenheid heb ik wat muziek op- en meegenomen, met name twee CD’s van ene Burial, een Britse kluizenaar, die ik alleen van horen zeggen ken. Niet vreemd ook, want in hoeverre kun je een kluizenaar kennen? Hoe dan ook, niet alleen de persoon maar ook zijn muziek is mij onbekend, en met de spanning van de eerste keer start ik zijn gelijknamige debuutalbum. Binnen tien minuten weet ik helemaal niets meer zeker, behalve dan dat er absoluut geen betere soundtrack denkbaar is voor deze dollemansrit dan precies deze begrafenismuziek. Shock and awe.

Ik stop bij een benzinestation, tank en koop een blikje Monster Energy, wetende dat ik nog wel even heb te gaan. Weer op de weg zie ik de zon dan eindelijk opkomen. Ik raas door de Flevopolder, de muziek wiekt als de windmolens, mijn hoofd klopt van de cafeïne en ik zie visioenen van steegjes vol verhitte meisjes met rolkoffertjes. Emmeloord, Lemmer, Heerenveen. Met de kilometer word ik jonger.

Ruim op tijd kom ik aan in Holwerd. Ik bestel een kop koffie met een gevulde koek, en ga zitten, wachten op de boot. De zon schittert op het water. In het gekrijs van de meeuwen hoor ik een slotakkoord. Ik kwam van ver, maar ik ben er.

Als ik een uur later voet op Ameland zet word ik verwelkomd door een enorme glimlach met twee fietsen aan de hand. Ik omhels hem, innig, niet in staat te vertellen wat ik onderweg verloren heb.

  1. maarten zegt op 22 februari 2012:

    Eigenlijk is het een veel te klein detail in het hele stukje om er uit te halen en de rest te laten voor wat het is in een reactie, maar toch: Burial, dat ken ik.

  2. Ali met de pet zegt op 22 februari 2012:

    Wat vind ik ‘Ik voel me zo licht als bevroren rook.’ een prachtige zin.

  3. mike zegt op 23 februari 2012:

    @maarten: Een reactie is hoe dan ook prettig, en daarnaast is Burial niet onbelangrijk in dezen. Van de ene kant fascineert zijn ongrijpbaarheid me: jarenlang was zijn echte naam een mysterie. “Only five people know I make tunes”, zei hij ooit, en dat zijn er dus net zoveel als de mensen die weten dat ik stukjes schrijf.

    En dan zijn muziek. De albums Burial en Untrue zijn voor mij onlosmakelijk verbonden met de hierboven beschreven rit, die ik overigens vorig jaar maakte. Ik ben ze momenteel aan het herbeluisteren, samen met zijn nieuwe EP Kindred, die vorige week uitkwam. Of je vindt z’n muziek helemaal niks, of je komt superlatieven tekort. Ik vind hem best wel een beetje heel erg goed.

    @Ali met de pet: En dat is licht, hoor! U is een fijnproever (wist ik wel).

  4. Puck zegt op 26 februari 2012:

    (Gij zult geen wiki-links volgen, gij zult geen wiki-links volgen, gij zult geen……)

    Aerogel -> Gel -> Supercritical fluid & Thixotropy
    – en dan zijn we pas bij de eerste regel uit het Aerogel-artikel.

    Over Burial en de daarop volgende Wiki èn YouTube-links hebben we het maar niet.

    Maar: mooi stuk. Jouw eigen stuk.
    Voor ik helemáál ver- en afdwaal..

  5. maarten zegt op 3 maart 2012:

    Op dit moment luister ik naar een van de podcasts van Residents Advisor, om precies te zijn, nr, 297 (http://www.residentadvisor.net/podcast-episode.aspx?id=297). De gelijkenis met Burial viel me op (al is het niet zo behekst als Burial). Gezien het feit dat je er in best wel een beetje superlatieven over schrijft, leek het me goed je de link even te geven.

    De nieuwe EP zal ik in de gaten houden (nog niet op Spotify te vinden).

  6. Mijnheer Lijstje zegt op 21 april 2012:

    Twee keer per jaar reis ik met een vriend een lang weekend af naar Ameland. In het voorjaar en in het najaar. Vorig weekend ook weer. Ik moest aan dit stukje denken.

    Ik ben wel benieuwd wat je op Ameland hebt gedaan, waar je zat etc. Ben je naar de vogelhut geweest? Naar het Oerd? Of de vuurtoren? Of is dat geheim? Waarom heet het stukje ‘begrafenis’? Gaat het om deze Burial: http://www.youtube.com/watch?v=IlEkvbRmfrA ?

  7. mike zegt op 24 april 2012:

    @Mijnheer Lijstje: Het is bijna niet te geloven, maar het had niets gescheeld of ik was U vorige week tegen het lijf gelopen! Mijn meer dan goede vriend, die ik vorig jaar op Ameland trof, was daar op hetzelfde moment als U. Helaas moest ik ditmaal zelf verstek laten gaan. Wat we daar deden? Strandjutten! Wat een schatten er niet op Ameland aanspoelen …

    Tja, waarom ‘begrafenis’? Onderweg naar Ameland voelde ik me jonger worden, alsof ik een aantal jaren van mijn leven begroef. Of het nou door het draaien van Burial komt, in alle vroegte, weet ik niet, maar het zou zomaar kunnen. Heeft U het woord ‘burial’ overigens al eens in een woordenboek opgezocht?

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *