Een week geleden plaatste Ramsey Nasr een stuk in de krant over de normloosheid van dit land. Een paar dagen later komt Frits Abrahams in zijn column tot de conclusie dat hij niet ziet wat Nasr ziet, maar daarentegen ‘een land waarin ik omringd word door talloze mensen van goede wil en met een normaal ontwikkeld normbesef’. Ieder tijdvak kent deze discussie, en het doet er eigenlijk niet zoveel toe wie er nou gelijk heeft: het is maar hoe je het bekijkt. Waar het huidige tijdvak zich wél in onderscheidt is het aantal manieren waarop je kunt kijken. Dat aantal is groter dan ooit, en daarom is het tegenwoordig makkelijker om het met elkaar oneens te zijn. Men heeft het namelijk niet vanzelfsprekend over hetzelfde.

Ieder mens heeft een beeld van de wereld. De contouren van dat beeld worden in belangrijke mate door de media geschetst. Een eeuw geleden was daar de krant. Men kon discussiëren over het nieuws, maar men had het in ieder geval over hetzelfde nieuws ‘van een onzer verslaggevers’. Inmiddels heeft iedereen zijn eigen krant, met zijn eigen verslaggevers en zijn eigen nieuws, die we voor het gemak maar even het internet zullen noemen. Ik ben ervan overtuigd dat mijn internet het Uwe niet is.

Laten we eens kijken hoe dat er nou uit ziet, dat internet van mij, en waarom ik denk dat dat het Uwe niet kan zijn. De belangrijkste poort waar ik sinds jaar en dag gebruik van maak laat zich samenvatten in drie letters: RSS. Op moment van schrijven ben ik geabonneerd op 282 feeds. Dat lijkt belachelijk veel, maar daar zitten uiteraard ook veel ‘slapende’ sites tussen. Schrikbarender is wat de statistieken mij vertellen: “Sinds 13 juni 2008 heeft U in totaal 71.205 items gelezen.” Het is in ieder geval duidelijk dat de methode RSS voor mij niet van enig belang gespeend is, al ben ik momenteel bezig een en ander af te bouwen. De kans dat U precies dezelfde 282 feeds leest als ik lijkt me hoe dan ook verwaarloosbaar. Feit blijft dat dit mijn wereld kleurt: RSS is mijn zelfgeblazen bubble. Natuurlijk is er meer. Zo mag ik graag verdwalen in het labyrint van reddit, met zijn obscure subreddits waar de meest fantastische discussies worden gevoerd. Of MetaFilter en AskMeFi, ook planeten op zich, van waaruit ik weer verder reis, de ruimte in.

Wat mij de laatste tijd opvalt is dat ik bepaalde sites bewust niet meer lees (buiten de sites die ik niet eens kan lezen zonder er onpasselijk van te worden). Het zijn vooral de sites die Ramsey Nasr in min of meerdere mate gelijk geven, ofwel door hun platheid ofwel door het wijzen op die platheid. Ik weet van het bestaan van de rotte kern, maar zie er het nut niet meer van in om me te verdiepen in de normloosheid van anderen. Ik heb mijn handen vol aan het op de hoogte blijven van alles wat me werkelijk interesseert. Al heeft Nasr gelijk, ik zie de wereld liever als een Abrahams. Dat is een keuze, misschien naïef.