Lijstjes zijn fijn. Op een enkele uitzondering na scheppen ze orde en brengen ze rust. Net zoals een goed argument dat bijvoorbeeld doet. Wanneer iemand vanuit min of meer onomstotelijke vooronderstellingen via scherp redeneren tot een juiste conclusie komt dan doet mij dat plezier. In dit licht bezien is mijn zojuist getrokken conclusie dat lijstjes fijn zijn natuurlijk niet zo’n beste, daar orde en rust voor iemand anders dan ikzelf net zo goed een gruwel kunnen zijn. En dan ga ik nog voorbij aan het uiterst subjectieve aspect van deze begrippen. Wat voor mij rust is maakt U misschien onrustig, en andersom.
Na deze merkwaardige inleiding kan ik bijna niet anders dan U een lijstje presenteren van drogredenen. Hoewel, of misschien wel doordat ik zelf nauwelijks geschoold ben in deze materie, amuseer ik mij kostelijk met een dergelijk overzicht. Het is erg verfrissend om allerhande uitspraken in het dagelijks leven te matchen met een van de items in deze niet eens volledige lijst. Je staat er versteld van hoe zelden men eigenlijk geen onzin uitkraamt.
Gewapend met deze kennis kun je de zaak natuurlijk ook omdraaien, en doelbewust gebruik maken van de valkuilen der logica. Constructies als het argumentum ad populum en vooral het argumentum ad metum mogen zich bijvoorbeeld heden ten dage in een groeiende mate van populariteit verheugen. Het is even hilarisch als leerzaam om notie te nemen van dat wat ook wel wordt aangeduid als conversational terrorism, temeer daar deze vorm van terrorisme nauwelijks bestreden wordt.
Dit alles vanzelfsprekend puur tot beter begrip van de wereld om ons heen, want U en ik maken zich aan dit soort zaken immers nooit schuldig.
_mikzlog
Een variant op het hellend vlak:
Door het aanleggen van de vele verkeersdrempels in Nederland, wordt Nederland een bergachtig land.
Het verkeerde-kansberekeningsargument ontbreekt:
“Dat is me nog nooit gebeurd, dus waarom nu opeens wel?”
Er stonden er een aantal in een Kijk van jaaaren terug.
Ik weet niet meer welke.
Nu heb ik mijn bril niet op, maar ik kan in het overzicht het argumentum ad metum niet vinden. Graag een toelichting.
Ben moe. Val om.
Stukje niet gelezen – waarvoor excuus. Komt nog. Wel geklikt op het drogredenlijstlinkje.
Veel dank.
Machtig mooi. Fijne woorden. Bijzonder geestig.
Ja. Dank.
Truste.
Voor Henk:
Metus = angst
Ja, hartelijk dank, maar het angst-argument komt ook niet in het lijstje voor. Dit illustreert dus de onvolledigheid van deze lijst, neem ik aan.
@henk: Om te zien of dit stukje ook daadwerkelijk gelezen zou worden, liet ik de betekenis van het argumentum ad metum in het midden. Normaalgesproken gaat zoiets aan een ieder voorbij. U verrast mij aangenaam door hier dan toch een opmerking over te maken.
Overigens zijn er nog veel meer (andere) drogredenen te bedenken. Volledig is men nooit.
Ik ging automagisch van uw autoriteit uit, miKe en was als gevolg daarvan bang te zeggen dat uw angst-drogreden niet vermeld werd, bang als ik was dat ie er misschien in voor mij te kleine lettertjes toch nog tussen stond.
@stoethaspel: Eerlijk gezegd weet ik niet wat nou lachwekkender is, het idee dat ik autoriteit uitstraal, of de gedachte dat U daar ontzag voor heeft.
Credo quia absurdum est, riepen gelovigen in de middeleeuwen als ze waren uitgeluld…
Als alle surde opties zijn uitgeput, blijven slechts de absurde over.
‘Surde’ is vast geen woord, maar wegens het lol hebben in deze conversaties ben ik bepaald niet geneigd het op te zoeken.
> ‘Surde’ is vast geen woord, maar wegens het lol hebben in deze conversaties ben ik bepaald niet geneigd het op te zoeken.
Wegens verveling ik wel:
A, ab = vanuit, door, ten gevolge van
Surdus = doof.
Zie ook: absurd “ab surdus”
als je meer wil lezen zie dan van eemeren e.a.: drogredenen. mijn exemplaar dateert uit 1986.
ik weet het niet met die zogenaamde drogredenen.
Als ik besluit mijn credit card wel uit te lenen aan de ene persoon en niet aan de andere, omdat ik het verhaal van de ene persoon intuitief wel geloof en dat van de de ander niet, maak ik mij dan schuldig aan een Argumentum ad Hominem?
Dat doe ik dan toch liever dan mijn credit card kwijtraken en te denken: maar ik heb in ieder geval niet de regels der Logica overtreden, lekker puh.
Ik ben bijna 3 jaar later, maar ik kwam dit tegen en kon het toch niet laten om te reageren op Meneer Lijstje.
Als je een argumentum ad hominem gebruikt, sluit je iemand van de discussie uit (of je wil hem je creditcard niet geven) om een persoonlijk kenmerk dat niets met de discussie (het geven van de creditcard) te maken heeft. Aldus Van Eemeren en Grootendorst. Bijvoorbeeld als iemand zegt: de theorie van Puntjepuntje over scheikundig proces X is onwaar, omdat hij vroeger in de gevangenis heeft gezeten.
Ik neem aan dat het ‘verhaal’ wat Meneer Lijstje niet zou geloven wel degelijk iets te maken heeft met het geven van de creditcard (vermoedelijk is het een verhaal over het nodig hebben van de creditcard). Dat verhaal is zeker relevant voor het geven van de creditcard. Als hij nou zijn creditcard niet zou willen geven omdat de persoon lelijke kleren draagt, dán is het een ad hominem.
Tot zover mijn bijdrage. Je volgt een heel college gewijd aan drogredenen of niet hè.